Nasza Loteria NaM - pasek na kartach artykułów

PRÓBNA MATURA 2013: Język polski - poziom podstawowy i rozszerzony [PYTANIA, ARKUSZE, ODPOWIEDZI]

AG
archiwum Polskapresse
Próbna matura 2013 rozpoczęta. W czwartek, 3 stycznia maturzyści zmagali się z pytaniami na teście z języka polskiego.

Zobacz też: Matura 2013

Pobierz: Język polski - poziom podstawowy - ARKUSZ
Pobierz: Język polski - poziom rozszerzony - ARKUSZ

JĘZYK POLSKI - POZIOM PODSTAWOWY

ZADANIE 1.
Wpisz do tabeli cele oraz skutki eksperymentów przedstawionych w akapitach 1. i 2. Wykorzystaj swoją znajomość "Lalki" Bolesława Prusa.

PRZYKŁADOWA ODPOWIEDŹ:
EKSPERYMENT PRZEPROWADZONY PRZEZ AUTORA W DZIECIŃSTWIE
a) Cel: sprawdzenie, co lalka ma w środku.
Skutek: poznanie kondycji lalki, oszustwa materialnego piękna, zniechęcenie.
EKSPERYMENT PRZEPROWADZONY W "LALCE"
b) Cel: sprawdzenie skąd pochodzi lalka.
Skutek: poznanie właściciela lalki - Mincel i Wokulski.

ZADANIE 2.

Wyjaśnij celowość przytoczenia fragmentu powieści Bolesława Prusa (oprócz oczywistych funkcji - urozmaicenia tekstu i zaciekawienia czytelnika).

PRZYKŁADOWA ODPOWIEDŹ:
Pełni funkcję wprowadzenia do tekstu, ukazuje uniwersalność tematu.

ZADANIE 3.
Zabieg językowy, który wpływa na spójność akapitów 2. i 3., to
B. pytanie retoryczne.

ZADANIE 4.
Określ funkcję, jaką pełni akapit 3. w kompozycji całego tekstu.

PRZYKŁADOWA ODPOWIEDŹ:
Przejście między wstępem, a dalszą częścią artykułu, konkretyzacja tematu.

ZADANIE 5.Jaki, zdaniem autora, był stosunek Prusa do wiedzy i nauki? Wyjaśnij na podstawie akapitu 4.

PRZYKŁADOWA ODPOWIEDŹ:
Zafascynowany nauką, propagował hasła pozytywizmu, jednak zachowywał dystans do nowych odkryć.

ZADANIE 6.
Wykorzystując treść akapitu 4., wyjaśnij zawarte w akapicie 5. sformułowanie: Sienkiewicz dał nogę w przeszłość ("Trylogia"), Orzeszkowa "wzwyż" ("Ad astra").

PRZYKŁADOWA ODPOWIEDŹ:
Sienkiewicz koncentrował się na powieściach historycznych, na tematach z przeszłości.
Orzeszkowa skupia się na metafizyce.

ZADANIE 7.
Uzasadnij celowość użycia w odniesieniu do Wokulskiego wyrażenia: self-made man. (akapit 7.).

PRZYKŁADOWA ODPOWIEDŹ:
Sam siebie stworzył, do wszystkiego doszedł sam.

ZADANIE 8.
Do tabeli wpisz nazwy funkcji językowych, które dominują w przytoczonych wypowiedziach autora artykułu (akapit 8.).

PRZYKŁADOWA ODPOWIEDŹ:
Kolejne debaty krytyków nad kondycją rodzimej prozy zaczynają się lub kończą pytaniem: dlaczego nie mamy współczesnej "Lalki"? - funkcja informatywna
Nie ma co czekać na drugie przyjście, adorujmy więc niepojmowalny "skandal" wyjątkowego dzieła. - funkcja impresywna
Cud i tyle! - funkcja ekspresywna

ZADANIE 9.
Podaj dwa cele zastosowania cudzysłowu w akapicie 8.

PRZYKŁADOWA ODPOWIEDŹ:
- tytuł
- oddanie ironii

ZADANIE 10.
W akapicie 9. pojawia się wyrażenie dotyczące Bolesława Prusa: Wielki Tato polskiej powieści. Wyjaśnij zasadność użycia:

PRZYKŁADOWA ODPOWIEDŹ:
wyrazu familiarnego tato - bliski każdemu Polakowi
wielkiej litery - Tato - wyraz szacunku

ZADANIE 11.

Z akapitu 9. wypisz sformułowania dotyczące przesłania "Lalki", które mają charakter:

PRZYKŁADOWA ODPOWIEDŹ:
metafory - "ład i sens są możliwe, bo w powieściowych rumowiskach zawsze błyska gdzieś promień utopii"
paradoksu - "Nikt przed nim nie napisał w Polsce powieści, która skutecznie pozbawiałaby złudzeń i jednocześnie podtrzymywałaby w nie wiarę."

ZADANIE 12.

Na podstawie akapitów 7.-9. sformułuj cztery argumenty, które uzasadniają opinię autora, że "Lalka" jest dziełem szczególnie wybitnym.

PRZYKŁADOWA ODPOWIEDŹ:
bohater nowoczesny - Wokulski, nowy typ powieści, uniwersalność problematyki, daje nadzieję i wiarę w lepsze życie.

ZADANIE 13.
Do pytań, związanych z wyodrębnionymi częściami tekstu, dopisz odpowiednie numery akapitów (uwzględnij wszystkie akapity).

PRZYKŁADOWA ODPOWIEDŹ:
1. Co jest w środku lalki? - akapit 1 i 2
2. Co stanowi istotę człowieka? - akapit 3
3. Czy nauka pozwala poznać i opisać człowieka? - akapit 4, 5, 6
4. Na czym polega niepowtarzalność "Lalki" i jej bohatera? - akapit 7 i 8
5. Dlaczego lubimy Prusa i jego dzieła? - akapit 9

ZADANIE 14.
W kontekście całego tekstu wyjaśnij, na czym polega dwuznaczność tytułu.

PRZYKŁADOWA ODPOWIEDŹ:
dosłowne - co ma lalka zabawka w środku
metaforyczne - o czym jest powieść, dlaczego nadal zachwyca.

ZADANIE 15.
Analizowany tekst Ryszarda Koziołka jest
B. esejem rozważającym fenomen pisarstwa Prusa.

TEMAT 1.
Analizując i interpretując fragment Dziadów cz. III Adama Mickiewicza i Legendę żeglarską Henryka Sienkiewicza, porównaj metaforyczne obrazy dziejów Polski oraz przesłania utworów. Uwzględnij odpowiednie konteksty.

PRZYKŁADOWA ODPOWIEDŹ:

I Rozpoznanie wstępne
- "Dziady" - dramat romantyczny, geneza - po upadku powstania listopadowego
- "Legenda żeglarska" - tekst pozytywistyczny, realizuje hasła epoki.

II Rozwinięcie
a)"Dziady"
- aluzje biblijne - narodziny, męka, ukrzyżowanie i zmartwychwstanie Chrystusa
- Gal to Piłat, w "Dziadach" symbolizuje Francję
- cierpienie Polski zestawienie z męką Chrystusa
- krzyż to odniesie do państw trzech zaborców, Rakus to Prusy, Borus to Austria, Moskal to Rosja
- matka Wolność - to Maria
- żołdak Moskal - aluzja do św. Longina, który został opryskany krwią z boku Chrystusa następnie się nawrócił - szansa dla Rosji, która też może się jeszcze nawrócić
- śmierć Jezusa to odniesienie do zaborów, które są śmiercią Polski
- wizja zmartwychwstania Jezusa to wizja podniesienia się Polski
- monolog księdza Piotra, którego adresatem jest Bóg
- ksiądz Piotr został wyróżniony przez Boga, jego pokora została nagrodzona darem widzenia
- emocjonalny styl tekstu - wykrzyknienia, powtórzenia, porównania, apostrofy, wyliczenia.
b) "Legenda żeglarska"
- proza, narrator trzecioosobowy
- tekst nacechowany emocjonalnie - epitety, metafory, hiperbole
- okręt symbolizuje Polskę
- metaforyczna nazwa okrętu - kolor władzy
- przesadny zachwyt żeglarzy nad okrętem symbol megalomanii narodowej
- niedostrzeganie zagrożeń, brak umiejętności realnej oceny sytuacji
- samowola załogi odniesienie do anarchii, złotej wolności szlacheckiej
- tonący okręt - alegoria ojczyzny - motyw z Horacego i Skargi
- załoga okrętu to polska szlachta skupiona na zabawach, na własnym interesie, ich czujność została uśpiona
- nie zauważają zagrożeń - okręt tonie - rozbiory
- w chwili zagrożenia, upadku nastąpiło przebudzenie, zjednoczenie ludzi, walka o ocalenie ojczyzny
- ratunek jest możliwy przez sumienną pracę - nawiązanie do haseł pozytywizmu - praca organiczna i praca u podstaw

III Metody obrazowania
- nawiązania biblijne
- mesjanizm w Dziadach
- alegoria tonącego okrętu - upadająca

IV
Wnioski
- podobieństwa: teksty napisane w czasie zaborów, opisują upadek ojczyzny - rozbiory, wyrażają wiarę i nadzieję w odrodzenie ojczyzny
- różnice: mesjanizm w Dziadach, praca u podstaw i organiczna w Legendzie żeglarskiej.

TEMAT 2.
Analizując i interpretując podane wiersze Józefa Barana, porównaj kreacje osób mówiących. Uwzględnij postawy kobiet wobec ludzi oraz wartości nadające sens życiu.

PRZYKŁADOWA ODPOWIEDŹ:

1. Rozpoznanie wstępne:
a. miejsce zdarzeń sytuacji lirycznej - bar
b. zasada zestawienia tekstów - kreacje 2 kobiet
- kobieta w wierszu 1 - Polka, emigrantka polityczna (Szwecja)
- kobieta w wierszu 2 - Polka mieszkająca na stałe w Polsce (w Krakowie)
- forma wypowiedzi - pozorny dialog lub rodzaj spowiedzi emigrantki

Interpretacja wiersza "Rozmowy z emigrantką"

2. Kreacja emigrantki:
a. samotna
b. mieszka w Szwecji
c. wyobcowana ("ludzie zakopani w zaspach milczenia")
d. razi ją chłód emocjonalny Szwedów
e. tęskni za bliskimi, rodziną, ojczyzną
f. wykształcona (świadczy o tym język jej wypowiedzi)
g. odczuwa ból słowiańskiej duszy ("czasem otwieram przed lustrem butelkę")
h. w pełni ustabilizowana finansowo ("brak mi tylko ptasiego mleka")

3. Postawa wobec ludzi:
a. pragnie kontaktu z ludźmi i bliskości
b. wewnętrzna niezgoda na swój stan osamotnienia ("serce ma tyle do powiedzenia")
c. buntuje się przeciwko chłodowi emocjonalnemu Szwedów
d. nazywa ich oczy pustymi, uważa, że niczego nie wyrażają ("zimno-rybie")
e. z rozpaczy i tęsknoty pisze z list do samej siebie
f. szuka ukojenia w alkoholu
g. wewnętrzną ulgę przynosi jej pozorny dialog z przypadkowo poznanym w barze towarzyszem (być może gościem z Polski)
h. prosi go o dyskrecję, nie chce burzyć swojego wizerunku osoby szczęśliwej w oczach rodziny

4. Wartości nadające sens jej życiu
a. dobrobyt Szwedów unicestwia wartości, ogranicza emocjonalnie, prowadzi do zobojętnia
b. cierpi z powodu komercjalizacji świąt Bożego Narodzenia
c. skoncentrowana na karierze zawodowej, straciła kontakt z bliskimi
d. potrzebuje ciepła, bliskości drugiego człowieka
e. sytuacja materialna nie może być ekwiwalentem uczuć
f. tęskni do tradycji (Święta Bożego Narodzenia - święta rodzinne)
g. odczuwa gwałtowną potrzebę kontaktu z rodziną i bliskimi, którzy ją rozumieją

5. Wewnętrzne uporządkowanie tekstu
a. budowa stroficzna, kwartyna, tradycyjna wersyfikacja polskiej poezji
b. język typowy dla wypowiedzi bezpośredniej, ale obok kolokwializmów i frazeologizmów pojawiają się wyszukane poetyckie tropy podkreślające stan duszy podmiotu mówiącego
c. swoboda w wykorzystywaniu i przekształcaniu frazeologizmów np. szwedzkie ciemności
d. rymy nieregularne, niepełne, samogłoskowe nadają wypowiedzi charakter mowy potocznej
e. brak znaków interpunkcyjnych pozwala na dowolną akcentuację wypowiedzi podmiotu, podkreślenie tych stanów emocjonalnych, które analizujący uzna za pryncypialne

Interpretacja wiersza "Marysia z bufetu na Wielopolu"

6. Kreacja Marysi
a. barmanka o niewyszukanym imieniu Marysia (tradycja baśniowa)
b. prowadzi pozorny dialog z klientem
c. prosta (świadczy o tym język)
d. bezpośrednia
e. wrażliwa
f. samotna

7. Postawa wobec ludzi
a. otwarta
b. spostrzegawcza
c. pełna empatii
d. czerpie radość z kontaktów międzyludzkich, nawet jeśli to tylko relacje wynikające z jej pracy
e. dobroć i łagodność

8. Wartości nadające sens jej życiu
a. niewymagająca dóbr materialnych
b. godzi się z wyrokami losu
c. etyka poprzestawania na małym
d. wrażliwość na świat i ludzkie sprawy
e. zadowolona ze swojego życia
f. największym jej bogactwem są doświadczenia życiowe
g. wrażliwa na piękno świata i architektury
h. optymizm i prostota życia jako efekt bliskości z Bogiem i wiary w niego

9. Wewnętrzne uporządkowanie tekstu
a. budowa swobodna, naśladująca mowę potoczną
b. dwuwers w formie pytania retorycznego w funkcji klamry kompozycyjnej podkreślający sentencjonalność nadrzędnej wartości
c. język kolokwialny, swobodny, prostota wypowiedzi podkreślona zwrotami kontaminacyjnymi: "co pan zamawiasz"
d. prostota języka oddaje prostotę duchową bohaterki, której nawet imię sugeruje swojskość i uczciwość utrwaloną w tradycji ("Marysia")

10. Wnioski
Wskazanie podobieństwa lub różnicy w kreacji bohaterek
Wskazanie 1 podobieństwa i jednej różnicy w kreacji bohaterek
Wskazanie podobieństw i różnic z uwzględnieniem kontekstu

Szczególne walory
- Znajomość faktów z historii najnowszej - stan wojenny i emigracja polityczna w kontekście daty powstania wiersza "Rozmowa z emigrantką"
- Znajomość terminu epifania w kontekście tytułu zbioru, "prostota słoneczna" jako symbol życia i nauki Jezusa, wątek biblijny, franciszkanizm

JĘZYK POLSKI - POZIOM ROZSZERZONY

Zobacz koniecznie: WSZYSTKO O PRÓBNEJ MATURZE 2013

TEMAT 1 Analizując i interpretując wiersz Cypriana Kamila Norwida Polka, zwróć uwagę na różne sposoby rozumienia i wyrażania piękna w poezji.

PRZYKŁADOWA ODPOWIEDŹ:
Propozycja analizy i interpretacji, np.:
- niewielki poemat w pięciu pieśniach o zróżnicowanej budowie (7-, 10-, 11- i 12-zgłoskowiec);
- utwór pochodzi z okresu prac nad najważniejszym zbiorem poezji Norwida Vade-mecum(lata 1856-1866);
- zdaniem Norwida był to krytyczny dla polskiej poezji czas: z jednej strony kończył się okres dominacji Mickiewicza, Słowackiego i Krasińskiego, z drugiej pozytywiści (poeci) warsztatowo pozostawali epigonami romantyków; prekursorska twórczość samego Norwida była właściwie nieznana (aż do czasów Młodej Polski - odkrycie Zenona Przesmyckiego-Miriama);
- dostrzec można w tym tekście krytykę poezji wielkich romantyków, jak i ich epigonów (Harfiarz I);
PROBLEMATYKA: dwóch harfiarzy (poetów) symbolizuje skrajnie różne typy poezji:
a) Harfiarz I:
- operuje banalną metaforyką (kwiaty, gwiazdy, perły, korale)
- personifikuje (jak często czynili romantycy) naturę
- posługuje się regularną formą wiersza (czterowersowe strofy, o układzie rymów abab, 11-zgłoskowiec)
- zwraca się z pochwałą zewnętrznej urody Polki do niewymagającej publiczności
- jest poetą patrzącym powierzchownie, "zewnętrznie"
- schlebia poślednim gustom
- uzyskuje w finale tekstu poklask tłumu i nagrodę (wieniec laurowy);
b) Harfiarz II:
- dostrzega wartości duchowe
- posługuje się bardziej wyszukaną formą wiersza(bliższą samemu Norwidowi,porte parole poety)
- zmusza odbiorcę do myślenia
- opisuje nieoczywiste piękno wewnętrzne
- prezentuje portret tajemniczy (nie wiemy nawet, jak naprawdę wygląda Polka i czy jest piękna)
- stosuje niedomówienia
- kreuje portret nie tyle kobiety, co Polki-Człowieka (ideału)
- posługuje się bezśredniówkowym 12-zgłoskowcem na przemian z 7-zgłoskowcem
- jego język jest zaprzeczeniem romantycznego wielosłowia
- wprowadza wiele pauz, znaków graficznych, wykrzyknień i pytań
- spotyka się z kompletnym niezrozumieniem wśród odbiorców
c) podsumowanie:
- dwaj harfiarze reprezentują skrajnie odmienne rozumienie poezji i w odmienny sposób wyrażają piękno
- ich rywalizacja przypomina poetyckie agony (pojedynki) z antyku (nagrodą jest wieniec laurowy - poklask tłumu)
- Norwid z nietajonym dystansem obnaża wtórność pierwszego z poetów i z przekąsem dostrzega, że to on właśnie cieszy się uwielbieniem tłumu
- wiersz jest formalnie niejednorodny, artysta dokonuje swoistego pastiszu poezji romantycznych epigonów (Harfiarz I) i prezentuje własny program poetycki we właściwej dla swych wierszy nowoczesnej formie (Harfiarz II)
- artysta nie ma złudzeń, zdaje sobie sprawę, że zawsze zwycięży ten, kto będzie starał się przypodobać tłumowi
d) ewentualne konteksty (np. biograficzny, historycznoliteracki, teoretycznoliteracki), np.:
- wiersz powstał we Francji, po powrocie poety z podróży (między rokiem 1854 a 1862) w wyniku licznych dyskusji o charakterze polskiej poezji z Lenartowiczem, Zaleskim, Potocką i Krasińskim;
- Norwid dostrzega obumieranie romantycznej koncepcji poezji, nie znajduje też nadziei w poetach pozytywistycznych (według artysty romantycznych epigonach), przygnębia go fakt, iż nie znajduje chętnych do wydania swego największego dzieła Vade-mecum, a jest przekonany o przełomowości swych poetyckich propozycji;
- brzydzi go techniczna li tylko sprawność poetów, przechodząca w manierę "sylabotonicznej młócki";
- ok. 1860 roku (po kilkuletnim "epizodzie sylabotonicznym") w twórczości Norwida dostrzec można początek nowej fazy - jej wyraźnym początkiem jest właśnie utwór "Polka";
- niektórzy interpretatorzy doszukują się w różnych obrazach Polek portretów dwóch bliskich poecie kobiet: Marii Kalergis i Marii Trembickiej.

TEMAT 2 Analizując i interpretując opowiadanie Brunona Schulza, zwróć uwagę na sposoby przedstawienia samotności i uniwersalne refleksje.

PRZYKŁADOWA ODPOWIEDŹ:
Propozycja analizy i interpretacji, np.:
- tekst pochodzi z 1936 roku, pierwodruk pod znamiennym tytułem"O sobie" (po włączeniu do zbioru opowiadań "Sanatorium pod Klepsydrą" zmiana tytułu na "Samotność")
- pozornie odmienny niż w pozostałych opowiadaniach narrator (zamiast Józefa pojawia się anonimowy emeryt, wypowiadający się w 1 os. l.poj., lecz z czasem rozpoznajemy w nim cechy właściwe narratorowi prowadzącemu, alter ego autora)
- opowiadanie utrzymane w charakterystycznym dla Schulza stylu prozy poetyckiej (liryzacja prozy poprzez przesunięcie realiów świata przedstawionego na drugi plan, w zamian uwypuklenie opisu stanów wewnętrznych i przewaga funkcji estetycznej oraz ekspresywnej)
- w opowiadaniu dominuje tzw. "estetyka przepełnienia", która decyduje o nadmiarze słów i ich wieloznaczności
PROBLEMATYKA: np.: w opowiadaniu Schulza samotność artysty jest kompensowana twórczą omnipotencją
Opis świata przedstawionego, np.:
czas:
- wg Jerzego Ficowskiego - badacza twórczości autora Sanatorium pod Klepsydrą - Schulzowska rzeczywistość znajduje się "poza czasem"
- czas jest subiektywny i zależy tylko od jego kreatora oraz siły wyobraźni
- w opowiadaniu przeszłość symultanicznie występuje z teraźniejszością i nic ich wzajemnego przenikania nie ogranicza (dzieciństwo - wiek dojrzały bohatera)
- czas nabiera cech czasu mitologicznego, "wiecznego teraz" ("siedzę tu od lat i się nudzę" - Minotaur zamknięty w centrum labiryntu)
przestrzeń:
- przypomina labirynt, w którym utknął samotny bohater
- Mircea Eliade twierdzi, że główna rola labiryntu polega na ochronie środka - miejsca świętego (w opowiadaniu Schulza jest to pokój z lat dziecinnych)
- wyobrażenia dotyczące labiryntu nasycone są od zawsze ambiwalencją, stąd bohater z jednej strony pragnie się wyzwolić ("znaleźć drzwi"), z drugiej z rozrzewnieniem wspomina młode lata
- przestrzeń podlega dowolnym metamorfozom (ich ilość jest nieograniczona)
- świat w opowiadaniu ma charakter oniryczny (marzenia sennego) i w każdej chwili może ulec fantastycznej przemianie
- w tej przestrzeni wiele rzeczy pozornie niemożliwych do zrealizowania znajduje swoje miejsce (np. karnisz staje się przyrządem gimnastycznym)
bohater
- pozostaje człowiekiem bardzo samotnym, tak jak samotni zazwyczaj są wielcy artyści, których poziom wrażliwości uniemożliwia nawiązywanie relacji z innymi ludźmi
- emeryt wydaje się być projekcją jednej z osobowości samego B. Schulza (również człowieka wyalienowanego, szukającego kompensacji i ukojenia w sztuce)
- bohater jak mitologiczne postaci z Przemian Owidiusza podlega metamorfozom (starzec - mysz polna)
- obserwujemy, charakterystyczną dla twórczości mieszkańca Drohobycza, tendencję do animalizacji bohaterów
- akt twórczy (np. przemiana człowieka w mysz) może być uznany za zabieg kompensacyjny
- pokonywanie własnych ograniczeń, kompleksów i samotności za sprawą mocy sprawczej marzenia: "Czy mam zdradzić, że pokój mój jest zamurowany? [...] W jakiż sposób mógłbym zeń wyjść? [...] Nie ma pokoju tak zamurowanego, żeby się na takie zaufanie nie otwierał, jeśli tylko starczy sił, by mu je zainsynuować".
Zabiegi artystyczne w opowiadaniu (liryzacja prozy), np.:
- emocjonalny styl wypowiedzi (pytania retoryczne, wykrzyknienia)
- bogata metaforyka (personifikacje, animizacje)
- oniryzm (metamorfoza)
- symbolika "zamurowanego pokoju" - samotności, "drzwi do wolności" - otwarcia na innych ludzi

Twórz Nasze Miasto razem z nami. Pisz na [email protected] lub zostaw nam wiadomość na facebooku


ZEBRAliśmy nasze serwisy w jednym miejscu:
Wszystko o Lechu Poznań - BUŁGARSKA.PL: polub serwis na Facebooku
Filmy z Poznania i całej Wielkopolski - GŁOS.TV: polub serwis na Facebooku
Inwestycje i budownictwo w Wielkopolsce - DOM
Baw się i wygrywaj nagrody - KONKURSY

emisja bez ograniczeń wiekowych
Wideo

Krokusy w Tatrach. W tym roku bardzo szybko

Dołącz do nas na Facebooku!

Publikujemy najciekawsze artykuły, wydarzenia i konkursy. Jesteśmy tam gdzie nasi czytelnicy!

Polub nas na Facebooku!

Dołącz do nas na X!

Codziennie informujemy o ciekawostkach i aktualnych wydarzeniach.

Obserwuj nas na X!

Kontakt z redakcją

Byłeś świadkiem ważnego zdarzenia? Widziałeś coś interesującego? Zrobiłeś ciekawe zdjęcie lub wideo?

Napisz do nas!

Polecane oferty

Materiały promocyjne partnera
Wróć na poznan.naszemiasto.pl Nasze Miasto