Stefan Weber urodził się 15 sierpnia1903 r. w Trzemesznie. Był synem Józefa, mistrza szewskiego oraz Wiktorii z domu Jakubowskiej. Kiedy ukończył Szkołę Podstawową w Trzemesznie, podjął pracę jako woźny w tej samej szkole, aby pomóc matce, gdyż ojca wcielono do armii pruskiej.
- Kiedy wybuchło Powstanie Wielkopolskie wraz z bratem Marianem Weberem w wieku 15 lat przystąpił do powstańców. Brał udział w akcjach przy wyzwalaniu Trzemeszna i okolic, następnie jako goniec w Kompanii Trzemeszeńskiej działał na odcinku Trzemeszno - Inowrocław. W Inowrocławiu walczył o dworzec kolejowy i szpital wojskowy – wspomina jego wnuk Grzegorz Weber.
W 1919 roku Stefan Weber otrzymał świadectwo uprawniające do wstąpienia do trzeciej klasy seminarium nauczycielskiego. Ukończył je w 1923 roku i otrzymał świadectwo dojrzałości do pełnienia obowiązków tymczasowego nauczyciela w szkołach powszechnych. Powierzono mu posadę nauczyciela tymczasowego przy Szkole Podstawowej im. Staszica w Inowrocławiu. Po zdaniu II egzaminu nauczycielskiego otrzymał nominację na nauczyciela stałego przy tejże szkole.
Przez 9 lat pełnił obowiązki sekretarza Okręgowego Związku Amatorskich Chórów Śpiewaczych, dwa lata był jego prezesem. Od 1927 roku pełnił dodatkowo obowiązki dyrygenta chórów miasta i powiatu inowrocławskiego m.in. w „Halce”, Chopin”, „Dzwon” oraz „Moniuszko”.
Po wybuchu II wojny światowej został zmobilizowany do 1 Pułku Piechoty Legionów Wilno, gdzie powierzono mu funkcję szefa kompanii. W Wilnie brał udział w walkach z Rosjanami, po przekroczeniu granicy z Litwą został aresztowany. Trafił do obozów dla internowanych. W 1941 roku przeniesiony został do obozu Juży, w obwodzie Iwanowskim. Tego samego roku wstąpił ochotniczo do tworzącej się Armii Polskiej.
- W sierpniu 1942 r. został przerzucony na Bliski Wschód z przydziałem do 15 batalionu piechoty „Wilki”. W1944 r. brał udział w działaniach wojennych na terenie Włoch, walczył pod Monte Cassino. Wziął udział w całej kampanii włoskiej. W dniu 1 listopada1944 roku został mianowany podporucznikiem z przydziałem na oficera łącznikowego do dowództwa 5 Kresowej Dywizji Piechoty. W wojsku brał aktywny udział w pracach chóru 5 Brygady oraz szkolnictwie organizowanym przez armię dla dzieci polskich żołnierzy i Polaków na bliskim wschodzie. We wrześniu 1946 roku wraz z wojskiem opuścił Włochy i został przerzucony na teren Anglii. W marcu 1947 roku zgłosił swoją chęć powrotu do Polski. Natychmiast został zatrzymany w obozie dla repatriantów. Wędrował od obozu do obozu, do kraju wrócił drogą morską 25 października 1947 r. Po powrocie natychmiast wziął się do pracy i otrzymał posadę nauczyciela przy Szkole Podstawowej im. Św. Wojciecha w Inowrocławiu. Zaliczono jemu w poczet stażu pracę oświatową w armii Andersa. W szkole Św. Wojciecha pracował do1948 r., z dniem 1 września tegoż roku powierzono mu obowiązki wicedyrektora w 11-letniej Szkole Ogólnokształcącej im. Jana Kasprowicza w Inowrocławiu, którą pełnił do 1950 roku – wspomina losy dziadka Grzegorz Weber.
Powrócił też do pracy z chórami. Pełnił obowiązki dyrygenta okręgowego i dyrygenta Chóru Męskiego „Echo” oraz „Halka” był kierownikiem zespołów świetlicowych. Był przyjacielem i orędownikiem harcerzy inowrocławskich.
Jeszcze w 1928 roku ożenił się z nauczycielką Benigną, z którą miał syna Jerzego urodzonego w1929 r., który także został nauczycielem i córkę Krystynę, która przyszła na świat dwa lata później i została księgarzem. Został odznaczony: Krzyżem Walecznych, Srebrnym Krzyżem Zasługi z Mieczami, Krzyżem Monte Cassino, Medalem Wojska, Medalem 10–lecia Odzyskania Niepodległości, Brązowym Medalem za Długoletnią Służbę, Krzyżem Powstania Wielkopolskiego oraz odznaczeniami zagranicznymi: 1939-54 Star, Italy Star, Defence Medal, The War Medal 1939-45.
- Niedawno otrzymałem zdjęcia, od pana Andrzeja Wypijewskiego z Inowrocławia. Na jednym z nich są koledzy, żołnierze armii gen. Andersa z naszego rejonu, którzy spotykali się w kolejne rocznice bitwy w Toruniu u Antoniego Angowskiego. Rozpoznanymi osobami są Antoni Wypijewski (drugi od prawej), Stefan Weber (trzeci od prawej) i kolejny to prawdopodobnie Antoni Angowski organizator spotkań. To spotkanie wg pana Andrzeja Wipijewskiego odbyło się w maju 1959 roku. Było to ostatnie spotkanie dziadka z kolegam.i Pozostałe osoby są mi nieznane - może ktoś rozpozna – dodaje Weber Grzegorz
Zmarł po ciężkiej chorobie 17 października 1965 roku w Inowrocławiu.
POLECAMY:
Jak głosujemy w II turze wyborów samorządowych
Dołącz do nas na Facebooku!
Publikujemy najciekawsze artykuły, wydarzenia i konkursy. Jesteśmy tam gdzie nasi czytelnicy!
Kontakt z redakcją
Byłeś świadkiem ważnego zdarzenia? Widziałeś coś interesującego? Zrobiłeś ciekawe zdjęcie lub wideo?
