Wspomnienia ubarwią książkę o inowrocławskich tramwajach

Niedawno Marcin Woźniak, dyrektor muzeum zaapelował do inowrocławian o pomoc w tworzeniu książki o tramwajach. Pisze ją Dariusz Walczak, pasjonat komunikacji miejskiej z Warszawy. Dyrektor muzeum w swoim apelu zwrócił uwagę, że: „Najcenniejsze i zupełnie nieznane fakty znajdują się we wspomnieniach inowrocławian, pracowników MPK i użytkowników bimby (tak nazywano tramwaje - przyp. red.) oraz w szufladach i domowych archiwach. Czekamy w Muzeum im. Jana Kasprowicza na Państwa, na informacje, zdjęcia, dokumenty”.

Swoje wspomnienia postanowił przesłać do muzeum Jan Cholewczyński (rocznik 1945), mieszkający obecnie w Ozorkowie, syn Franciszka Cholewczyńskiego, znanego inowrocławskiego artysty. A to fragment jego opowieści na temat bimby:

„Jazda tramwajem zawsze była nie lada atrakcją, zwłaszcza gdy jechało się na gapę. Stawało się na tylnym pomoście i pilnie trzeba było rozglądać się, czy konduktor nie idzie w naszą stronę. Najbezpieczniej, gdy pasażerów nie dużo było w tramwaju.

Razu pewnego jechaliśmy tramwajem z kolegami. Nagle konduktor obserwując i orientując się w sytuacji przestał zbierać za bilety, ruszył gwałtownie na tylni pomost. My ze strachu zaczęliśmy wyskakiwać z tramwaju prosto na wąską przestrzeń między jezdnią a chodnikiem. Porozbijane, krwawiące kolana piekły niemiłosiernie. Kuśtykając uciekaliśmy przesmykiem na Mikołaja, stamtąd przez podwórko, takie nasze tajne przejście, za kinem Bałtyk z wyjściem na naszą ul. Staszica, prawie na wprost głównego wejścia do szkoły. (...) Ekstrawaganckie wyczyny skończyły się definitywnie z momentem, gdy pod tramwaj wpadł młodzieniec mniej więcej w naszym wieku, w Rynku przy początku Królowej Jadwigi, poniósł śmierć na miejscu”.

Oby takich wspomnień pojawiło się jeszcze więcej. Mimo dramatycznych wątków, z pewnością ubarwią książkę Dariusza Walczaka o inowrocławskich tramwajach.